Alix Konadu (Brussel, 1992) is een actrice, kunstenaar en performer. Voor Konadu vormt het concept van de grens de basis voor haar artistieke onderzoek en vormgeving. Ze benadert grenzen vanuit verschillende perspectieven, zowel inhoudelijk als fysiek. Hoe beïnvloedt en interageert een lichaam zich met de plaats waarin het zich bevindt? En welke grenzen worden in een ruimte aan het lichaam opgelegd? Welke extra dimensies worden daaraan toegevoegd door de nalatenschap van kolonialisme en de doorwerkende effecten ervan op bevolkingen wiens landsgrenzen er door bepaald werden? In haar artistieke praktijk gaat Konadu op zoek naar hoe de wederzijdse beïnvloeding tussen lichaam en plaats deze grenzen kan verleggen of vervagen.
Haar residentie bij Moussem in Brussel combineert Konadu met de perfocraZe International Artist Residency (pIAR) in Kumasi (Ghana), een residentieplek geleid door een transvrouw die via kunst een verbinding legt tussen de lokale queer gemeenschap en de Ghanese bevolking. Via deze combinatie van residenties hoopt Konadu haar inhoudelijk en vormelijk artistiek onderzoek in beide thuislanden op te bouwen en te versterken, om zo ook haar Ghanese identiteit te kunnen integreren in haar werk.
Een belangrijk uitgangspunt in haar onderzoek is de Ashanti-cultuur, die door het in leven houden van bepaalde tradities de grenzen aftekent van de voormalige soevereine staat Ashanti. Kumasi vormt daarbij een dubbele voedingsbodem voor Konadu’s onderzoek, als zowel de hoofdstad van het Ashanti Koninkrijk, als de plaats waar haar Ghanese familie al generaties leeft.
“Door een meer gevoede kennis van de rijkdom en geschiedenis van de Ashanti-cultuur hoop ik me te ontwikkelen tot een artiest die spreekt vanuit een meerlagige identiteit. Daarbij wil ik artistieke niet-westerse referentiekaders verkennen van waaruit ik ook mijn onderzoek bij Moussem vorm kan geven,” zegt Konadu.
Alix Konadu vond haar professionele start in 2016 bij de VRT als actrice in een televisieserie. Na een reeks projecten in de televisie-, theater- en filmwereld, werd het voor Konadu duidelijk dat ze zich eveneens als performer en hedendaagse kunstenaar verder wil ontwikkelen, een bewust en zelfgekozen traject dat ze zou blijven volgen tijdens haar studies. In 2020 studeerde Konadu af met een bachelor aan het Institut Supérieur des Arts et Chorégraphies (ISAC) in Brussel, waar ze een makersopleiding volgde met focus op choreografie en beweging in de stedelijke ruimte.
In 2017 werkte Konadu in Tsjechië met het collectief Divadlo Continuo aan de locatie-performance In the Circle in een kasteelgracht. Van 2018 tot 2021 was ze associate artist bij het internationaal performance collectief Duende, waarmee ze in Athene meerdere performances maakte en speelde. Ze speelde in die periode ook in de langspeelfilm Binti van Frederike Migom en in verschillende televisieseries zoals Loslopend Wild (VRT). Op het Over Het IJ-festival (Amsterdam) speelde ze in 2019 mee in de human-sculpture performance Mensen Dragen Dingen van Lotte Boonstra. In datzelfde jaar richtte Konadu samen met muzikant Ben Tanghe het collectief Omelett op, waarmee ze kindervoorstellingen maken en opvoeren op verschillende plaatsen in België. Onder regie van Paola Pisciottano speelde Konadu in 2022 in Extrême/Malecane in Italië en België. Afgelopen jaar werd ze lid bij het in Mechelen gevestigde multidisciplinair kunstencollectief Socha, waar ze experimenteert met verschillende registers binnen de podiumkunsten, gaande van regie tot spel.
Broken Home, My Shrine
De vonk voor het onderzoeken van grenzen komt voort uit de behoefte om de strijd en triomfen van mensen met een migratieachtergrond te bespreken, waarbij het vaak gaat om kwesties als identiteit, ontheemding en de zoektocht naar verbondenheid.
Grenzen - hoe creëren we ze, hoe verleggen we ze, hoe doorbreken we ze, hoe herdefiniëren we ze?
Tijdens haar residentie bij pIAR in Kumasi (Ghana) documenteerde Alix objecten en mensen binnen specifieke grenzen. De volgende stap was een residentieperiode in de Moussem Studios, waar ze zich richtte op grenzen als een perceptie van veiligheid. Een gevangenis. Een thuis. Een geloof.
Bij Alkantara zal Alix verder werken aan het materiaal en voor het eerst een uitwisseling van fragmenten en gedachten met een publiek organiseren.
De grenzen van waar ik thuishoor. De grenzen van mijn thuis.
Thuis als schrijn.
Thuis in een reizend object.
Thuis als stemming.
Thuis als gevoel.
- Alix Konadu
Foto: Asiome 2.0
