Ergens hier in de buurt klinkt als iets dat je misschien niet meteen herkent. Het begint simpel: drie kommetjes, gevuld met verschillende hoeveelheden water. Met een paar stokjes ontstaan al snel verschillende tonen. Voor je het weet, maak je muziek, gewoon door te tikken op drie kommetjes water.
Is dit een handleiding om instrumentenbouwer te worden? Of misschien gewoon een uitnodiging om je op een klanktapijt te bewegen en in je verbeelding naar een andere wereld van geluiden te reizen? Misschien is het wel allebei. Want hoewel het eenvoudig lijkt, kan iemand dieper in de wereld van geluid duiken, experimenteren en ontdekken.
Neem bijvoorbeeld een kapotte paraplu op straat. Het lijkt wel een insect, een beetje vreemd en onhandig, maar wat als je het skelet ervan op een stok zou plaatsen? De kleine scharnierstukjes vallen op de grond en het geluid dat ze maken, een korte kling op de betonnen vloer, is als muziek in je oren. Voeg draadjes toe en maak het geheel draaiend met een klein motortje. De scharnierarmpjes klingelen in een onregelmatig ritme over de vloer. Het is geluid uit het onverwachte, uit het niet-werkende dat werkt.
Serkan Aka ging jaren geleden vaak langs bij een vriend in Istanbul, een traditionele muziekinstrumentenbouwer. Hij was gefascineerd door zijn werkplaats en de materialen. Hij maakte er een fluit, met gevonden dingen. Daar is het begonnen: het zelf maken van wat ‘geluidssculpturen’ wordt genoemd. En steeds meer begon toeval en geluid een grotere rol te spelen. Een andere kunstenaar en muzikant, John Cage, heeft de combinatie van toeval en geluid ‘beeldende muziek’ genoemd.
Op straat in Anderlecht verzamelt Serkan Aka alles wat hij maar kan vinden: oude voorwerpen, afgedankte spullen, vaak gebroken of stuk. En hier komt weer dat element van geluk of toeval in het spel. Wat kapot is, kan het begin zijn van iets nieuws, iets dat geluid kan voortbrengen. Met een beetje knutselen, motortjes en sensoren creëert hij sculpturen die reageren op de bewegingen van de mensen eromheen. Het is een wereld van geluid, verandering, tempo, en onverwachte ritmes: Mens-o-fonie. Afwisseling. Snel. Langzaam. Toeval. Geluid. Spelen en beweging. Ergens hier in de buurt.
Hoe klinkt een reddingdeken? Het goud en zilver reflecteren het licht, maar voor Serkan Aka klinkt het deken anders: het knispert, als een langzaam smeltende ijsschots of een kampvuur dat hapt naar de lucht. Wie of wat zit er onder het deken?
Serkan Aka speelt niet alleen met zijn sculpturen, maar ook met vrienden, die zelfgemaakte instrumenten en geluiden tot leven brengen. Samen spelen ze op straat of in theaterstukken, waar ze reageren op elkaars geluiden en ritmes. Het is spontaan, het is muziek, het is leven. Het gebeurt hier, ergens in de buurt, op een plek waar geluid en beweging de ruimte vullen.
De tentoonstelling Buralarda bir yerde / Somewhere Around Here is gecureerd door Amira Akbıyıkoğlu.
Expo: 22.02-27.03
MA-DO 10h00-16h00
Als je de expo wil bezoeken buiten deze uren graag mailen naar aicha@moussem.be
Ergens hier in de buurt klinkt als iets dat je misschien niet meteen herkent. Het begint simpel: drie kommetjes, gevuld met verschillende hoeveelheden water. Met een paar stokjes ontstaan al snel verschillende tonen. Voor je het weet, maak je muziek, gewoon door te tikken op drie kommetjes water.
Is dit een handleiding om instrumentenbouwer te worden? Of misschien gewoon een uitnodiging om je op een klanktapijt te bewegen en in je verbeelding naar een andere wereld van geluiden te reizen? Misschien is het wel allebei. Want hoewel het eenvoudig lijkt, kan iemand dieper in de wereld van geluid duiken, experimenteren en ontdekken.
Neem bijvoorbeeld een kapotte paraplu op straat. Het lijkt wel een insect, een beetje vreemd en onhandig, maar wat als je het skelet ervan op een stok zou plaatsen? De kleine scharnierstukjes vallen op de grond en het geluid dat ze maken, een korte kling op de betonnen vloer, is als muziek in je oren. Voeg draadjes toe en maak het geheel draaiend met een klein motortje. De scharnierarmpjes klingelen in een onregelmatig ritme over de vloer. Het is geluid uit het onverwachte, uit het niet-werkende dat werkt.
Serkan Aka ging jaren geleden vaak langs bij een vriend in Istanbul, een traditionele muziekinstrumentenbouwer. Hij was gefascineerd door zijn werkplaats en de materialen. Hij maakte er een fluit, met gevonden dingen. Daar is het begonnen: het zelf maken van wat ‘geluidssculpturen’ wordt genoemd. En steeds meer begon toeval en geluid een grotere rol te spelen. Een andere kunstenaar en muzikant, John Cage, heeft de combinatie van toeval en geluid ‘beeldende muziek’ genoemd.
Op straat in Anderlecht verzamelt Serkan Aka alles wat hij maar kan vinden: oude voorwerpen, afgedankte spullen, vaak gebroken of stuk. En hier komt weer dat element van geluk of toeval in het spel. Wat kapot is, kan het begin zijn van iets nieuws, iets dat geluid kan voortbrengen. Met een beetje knutselen, motortjes en sensoren creëert hij sculpturen die reageren op de bewegingen van de mensen eromheen. Het is een wereld van geluid, verandering, tempo, en onverwachte ritmes: Mens-o-fonie. Afwisseling. Snel. Langzaam. Toeval. Geluid. Spelen en beweging. Ergens hier in de buurt.
Hoe klinkt een reddingdeken? Het goud en zilver reflecteren het licht, maar voor Serkan Aka klinkt het deken anders: het knispert, als een langzaam smeltende ijsschots of een kampvuur dat hapt naar de lucht. Wie of wat zit er onder het deken?
Serkan Aka speelt niet alleen met zijn sculpturen, maar ook met vrienden, die zelfgemaakte instrumenten en geluiden tot leven brengen. Samen spelen ze op straat of in theaterstukken, waar ze reageren op elkaars geluiden en ritmes. Het is spontaan, het is muziek, het is leven. Het gebeurt hier, ergens in de buurt, op een plek waar geluid en beweging de ruimte vullen.
