© Solal Israel
© Solal Israel
MOUSSEM GALLERY III
Destroy, and a time to start over - Hanane El Farissi
Curator: Phillip Van den Bossche
Expo 08.10 > 13.11.21
Woensdag > Zaterdag 12:00 > 20:00
Vernissage op 08.10 - 7 > 9 PM
Ravensteingalerij 46 - 1000 Brussel
De kunstenaar is aanwezig op 15, 23 en 29 oktober
In de context van de huidige gezondheidscrisis, zoekt Moussem naar andere vormen van presentatie. Zo werd ons voormalig kantoor in de Ravenstein Galerij omgebouwd tot de Moussem Gallery expo-ruimte.
Phillip Van den Bossche over de expo
Een tekening is niet zomaar een beeld. De getekende lijn verbindt ons zowel tot het verleden als tot wat er nog komen moet. Concentreer op het nu als je de tekeningen van Hanane El Farissi benadert. De ingang tot de dimensie van haar tekeningen ligt hier en elders. Het begint bij het bewerken van het papier, om een achtergrond tot leven te brengen dat vanop afstand ook een voorgrond zou kunnen zijn. Het betreft een lang procedé. Door het vermengen van inkt met water ontstaan licht- en donkergrijze vlekken met zwarte bewegende randen. De abstracte vormen lijken soms op een vorm van cartografie, of nog, de mentale binnenkant van grillige wolkenvelden. Toch blijven er steeds voldoende lichte zones, meer zelfs, het witte papier blijft deels onbewerkt. Het goede evenwicht vinden is tijdrovend, het papier niet verzadigen met water. De achtergrondtekening mag niet dichtslibben. Pas daarna komen de getekende lijnen, blauw en fijn, zoals de zon de kleine blaadjes van een olijfboom accentueert.
Hanane El Farissi tekent architecturale landschappen. Het zijn telkens fragmenten: een deel van een huis, een gevel, een straat, en vooral vensters verbinden meerdere huizen en verdiepingen op haar tekeningen. Het huis blijkt vaak ook een ruïne te zijn. De vernietiging is zichtbaar. De tijd verloopt snel of langzaam, het resulteert in uiterlijk geweld. Alles wordt vernietigd, het ik, het jouwe, het mijne, behalve het zelf, vertelde Marguerite Duras ooit. Zo herinner ik me haar worden. Ze heeft ze achter een venster, zittend aan een schrijftafel, op papier gezet.
Sommige getekende vensters van Hanane El Farissi worden volledig blauw, elders is er enkel de contour van het raamopening. Wat heeft zich achter deze gevels afgespeeld? Of wat heeft de buitenwereld van de binnenkant stuk gemaakt of willen stuk maken? Een poëtisch zelf, hoe fijn en licht ook, laat zich echter niet zomaar met geweld verslaan. Kleine zones in haar tekeningen zijn met goudkleurige stukjes ingevuld, zichtbaar hersteld. De breuk wordt gerepareerd en tegelijkertijd wordt de weerstand benadrukt – zoals in de Japanse kintsugi-techniek. Het porseleinen bord heeft zowel een zichtbaar verleden als een toekomst.
In de jaren vijftig fotografeert Brassaï gekraste tekeningen op Parijse gevels. Het merendeel bestaat uit figuren en gezichten. De stenen worden beschadigd, bekrast. Hij wandelt ’s nachts door de straten en zijn flits legt de tekening vast. In de tekeningen van Hanane El Farissi is er geen dag of nacht maar de woorden komen onhoorbaar uit de raamopeningen, naar lijnen als getatoeëerde herinneringen, naar de rand van wat je bent geworden.
Niets wordt hier vervormd weergegeven, lijkt ze met haar artistiek onderzoek te benadrukken. Het geweld maakt deel uit van het verleden en de toekomst, en dus ook van het nu. Toon dan de onder-tekens, om ze deze keer volledig anders weer op te bouwen.
De tentoonstelling van Hanane El Farissi voor Moussem is een eerste presentatie van een onderzoekstraject naar allegorische connotaties, symbolen, gebaren en onder-tekens, zowel in de hedendaagse overvloed van gewelddadige nieuwsbeelden als in de veelal Bijbelse representaties in de historische schilderijen van de Vlaamse Primitieven. Ze toont een tijdsmoment in haar onderzoek dat zowel bestaat uit tekeningen, een installatie en herwerkte elementen uit één van haar recente performances. Wie bepaalt de codes bij het representeren van geweld? “Je suis pour qu’on oublie l’Histoire. Complètement”, vertelt Marguerite Duras. Vernietigen om opnieuw te maken, het gaat om de beweging.
Phillip Van den Bossche, 20 september 2021, Sidi Moussa, Marrakech
Curated by Phillip Van den Bossche
Een Moussem-productie met steun van de Vlaamse Gemeenschap, VGC, het Brussels Hoofdstedelijk Gewest
MOUSSEM GALLERY III
Destroy, and a time to start over - Hanane El Farissi
Curator: Phillip Van den Bossche
Expo 08.10 > 13.11.21
Woensdag > Zaterdag 12:00 > 20:00
Vernissage op 08.10 - 7 > 9 PM
Ravensteingalerij 46 - 1000 Brussel
De kunstenaar is aanwezig op 15, 23 en 29 oktober
In de context van de huidige gezondheidscrisis, zoekt Moussem naar andere vormen van presentatie. Zo werd ons voormalig kantoor in de Ravenstein Galerij omgebouwd tot de Moussem Gallery expo-ruimte.
Phillip Van den Bossche over de expo
Een tekening is niet zomaar een beeld. De getekende lijn verbindt ons zowel tot het verleden als tot wat er nog komen moet. Concentreer op het nu als je de tekeningen van Hanane El Farissi benadert. De ingang tot de dimensie van haar tekeningen ligt hier en elders. Het begint bij het bewerken van het papier, om een achtergrond tot leven te brengen dat vanop afstand ook een voorgrond zou kunnen zijn. Het betreft een lang procedé. Door het vermengen van inkt met water ontstaan licht- en donkergrijze vlekken met zwarte bewegende randen. De abstracte vormen lijken soms op een vorm van cartografie, of nog, de mentale binnenkant van grillige wolkenvelden. Toch blijven er steeds voldoende lichte zones, meer zelfs, het witte papier blijft deels onbewerkt. Het goede evenwicht vinden is tijdrovend, het papier niet verzadigen met water. De achtergrondtekening mag niet dichtslibben. Pas daarna komen de getekende lijnen, blauw en fijn, zoals de zon de kleine blaadjes van een olijfboom accentueert.
Hanane El Farissi tekent architecturale landschappen. Het zijn telkens fragmenten: een deel van een huis, een gevel, een straat, en vooral vensters verbinden meerdere huizen en verdiepingen op haar tekeningen. Het huis blijkt vaak ook een ruïne te zijn. De vernietiging is zichtbaar. De tijd verloopt snel of langzaam, het resulteert in uiterlijk geweld. Alles wordt vernietigd, het ik, het jouwe, het mijne, behalve het zelf, vertelde Marguerite Duras ooit. Zo herinner ik me haar worden. Ze heeft ze achter een venster, zittend aan een schrijftafel, op papier gezet.
Sommige getekende vensters van Hanane El Farissi worden volledig blauw, elders is er enkel de contour van het raamopening. Wat heeft zich achter deze gevels afgespeeld? Of wat heeft de buitenwereld van de binnenkant stuk gemaakt of willen stuk maken? Een poëtisch zelf, hoe fijn en licht ook, laat zich echter niet zomaar met geweld verslaan. Kleine zones in haar tekeningen zijn met goudkleurige stukjes ingevuld, zichtbaar hersteld. De breuk wordt gerepareerd en tegelijkertijd wordt de weerstand benadrukt – zoals in de Japanse kintsugi-techniek. Het porseleinen bord heeft zowel een zichtbaar verleden als een toekomst.
In de jaren vijftig fotografeert Brassaï gekraste tekeningen op Parijse gevels. Het merendeel bestaat uit figuren en gezichten. De stenen worden beschadigd, bekrast. Hij wandelt ’s nachts door de straten en zijn flits legt de tekening vast. In de tekeningen van Hanane El Farissi is er geen dag of nacht maar de woorden komen onhoorbaar uit de raamopeningen, naar lijnen als getatoeëerde herinneringen, naar de rand van wat je bent geworden.
Niets wordt hier vervormd weergegeven, lijkt ze met haar artistiek onderzoek te benadrukken. Het geweld maakt deel uit van het verleden en de toekomst, en dus ook van het nu. Toon dan de onder-tekens, om ze deze keer volledig anders weer op te bouwen.
De tentoonstelling van Hanane El Farissi voor Moussem is een eerste presentatie van een onderzoekstraject naar allegorische connotaties, symbolen, gebaren en onder-tekens, zowel in de hedendaagse overvloed van gewelddadige nieuwsbeelden als in de veelal Bijbelse representaties in de historische schilderijen van de Vlaamse Primitieven. Ze toont een tijdsmoment in haar onderzoek dat zowel bestaat uit tekeningen, een installatie en herwerkte elementen uit één van haar recente performances. Wie bepaalt de codes bij het representeren van geweld? “Je suis pour qu’on oublie l’Histoire. Complètement”, vertelt Marguerite Duras. Vernietigen om opnieuw te maken, het gaat om de beweging.
Phillip Van den Bossche, 20 september 2021, Sidi Moussa, Marrakech
