LES INTRUSES, series of photographs & video, 2019
LES INTRUSES, series of photographs & video, 2019
Het project Moussem Collection is een traject op lange termijn met onze partners Mu.ZEE en M HKA.
Met MuZEE focust Moussem op jonge kunstenaars met een link naar de MENA-regio, met extra aandacht voor diegenen die actief zijn in België. Jaarlijks wordt een jonge kunstenaar geïnviteerd om werk te tonen in Mu.ZEE, gekoppeld aan een aankoop van haar/zijn werk voor de permanente collectie.
Met het M HKA bouwt Moussem verder op het gezamenlijke, veelzijdige project Zonder Titel, gerealiseerd in 2007. Dit resulteerde ondermeer in de opname van werk van 6 kunstenaars uit Noord-Afrika in de permanente collectie. Beide partners engageren zich de komende jaren tot een verregaande samenwerking rond de collectievorming. Jaarlijks wordt een artiest ondersteund en volgt een expo in het museum. Daarop wordt door Moussem en M HKA werk in co-eigenaarschap aangekocht dat een plek krijgt in de permanente collectie.
Randa Maroufi is beeldend kunstenaar en filmmaker. Ze laat zich inspireren door mensen en hun interacties op straat, op pleinen en in parken. De mens is een sociaal dier dat van nature gezelschap opzoekt. Onderlinge contacten gaan altijd gepaard met gedragscodes, patronen en routes. Maroufi observeert deze en creëert vervolgens nieuwe beelden die de grens aftasten tussen fictie en realiteit. Ze volgt jongeren die doelloos rondhangen in een verlaten en vervallen pretpark in Casablanca (Le Park, 2015). In Stand-by-office (2017) zien we mannen in maatpak rondlopen en interageren met collega’s in een kantoorgebouw in Amsterdam. Het blijken uiteindelijk vluchtelingen te zijn die een tijdelijk onderkomen vonden in een ‘gekraakt’ administratief gebouw in West-Amsterdam. Intussen zijn de vluchtelingen daar vertrokken en doet de plek opnieuw dienst als stadsloket. De film getuigt van dit korte intermezzo en roept de nodige vragen op. Wat is vals en wat is waarheidsgetrouw? Randa Maroufi gebruikt strategieën die doen denken aan documentaire genres maar bij nader inzien blijken de fotografische en filmische beelden in scène gezet. De mensen in beeld worden personages. Ze worden als pionnen in de publieke ruimte geplaatst. Elk detail in beeld speelt een rol in de atmosfeer die door de kunstenaar gecreëerd wordt. Geen enkele pixel blijft onbenut of ongecontroleerd. Hoewel Maroufi voornamelijk statische en zeer trage beelden maakt, laten ze geen verveling toe. De beelden zitten vol informatie die we niet willen mislopen. Tegelijk besluipt ons een gevoel van onbehagen. Er klopt iets niet. Wat is daar gaande? De kunstenaar raakt met haar werk doelbewust een aantal maatschappelijke thema’s aan zoals genderongelijkheid en migratie. Ze speelt daarbij zowel met onze vooringenomenheid als met onze drang naar prikkels en entertainment.
Randa Maroufi wordt door Mu.ZEE en Moussem uitgenodigd in het kader van Moussem Collection en het ENTER project van Mu.ZEE. In Being Places brengt de kunstenaar een aantal recente werken samen:
Met Les Intruses (2018-2019) maakt de kunstenaar een fotoreeks waarin ze publieke ruimtes opzoekt die doorgaans onuitgesproken maar ontegensprekelijk door mannen bevolkt en gefrequenteerd worden. Het zijn uiteraard ongeschreven regels die een dergelijk ruimtelijk ‘onderscheid’ tussen mannen en vrouwen maken. Met het project Les Intruses – de indringers – laat de kunstenaar vrouwen infiltreren in enkele van die ‘mannelijke’ publieke ruimtes. In de beelden die ze ensceneert, eisen de vrouwen een pertinente rol op en zien we hen rondhangen in een Brussels café waar voetbal op groot scherm te zien is. Ze bevolken een barbier, een pita- of sandwichbar in Parijs. We zien daarbij telkens een mise-en-scène van vrouwen die zich net als mannen gedragen. Ze nemen ‘mannelijke’ houdingen aan, ze hangen wat rond, spelen kaart of kijken naar de voetbal. We worden ons bewust van genderstereotypen en verborgen verwachtingspatronen. De tijd lijkt stil te staan. Mu.ZEE toont een viertal beelden uit deze serie Les Intruses. Het is hiermee geen afgerond project. Na de aanzet ervan in Brussel en met een vervolg in Parijs, heeft de kunstenaar de ambitie om in verschillende andere stedelijke contexten te infiltreren.
De film Bab Sebta (2019) is het resultaat van een jarenlange observatie van mannen en vrouwen die werkzaam zijn op de grens tussen Afrika en Europa. Randa Maroufi, zelf de dochter van een douanebeambte, bestudeert meer in het bijzonder de dagelijkse stroom van mensen en goederen in Ceuta (Sebta in Arabisch of Berbers), een Spaanse enclave van slechts enkele vierkante kilometers groot op Marokkaans grondgebied. Het is een vrijhaven voor de gebruikers en hun smokkelwaar. Maroufi observeert en reconstrueert vervolgens de route van de mensen die dagelijks de grens oversteken. Ze brengt hen frontaal in beeld. Ze blijft als filmmaker op zekere afstand wanneer de camera voorbij glijdt langs wachtende rijen toeristen en smokkelaars. We zien mannen en vrouwen, zwaar beladen als muilezels. Het zijn allemaal actrices en acteurs van hun eigen leven. Randa Maroufi toont de choreografie van hun dagelijkse leven – soms in beweging, vaak urenlang gedwongen wachtend – en herschept op subliem filmische wijze de rauwe realiteit van alledag aan de poort van Ceuta.
Diwana (2018-2020) is een reeks van blauwdrukken waarbij Randa Maroufi aan een aantal transporteurs van smokkelwaren in Septa vroeg om hun dagelijkse route te transcriberen. Het resultaat is een grondplan, uit het geheugen gereconstrueerd, waarop de verschillende actoren – toeristen, smokkelaars, politie, douane – op een subjectieve manier gemarkeerd worden. De blauwdrukken of cyanotypes zijn als een bevestiging van het informele systeem van de smokkelaars maar evengoed complementeren ze de meer conventionele grondplannen die door architecten en stedenbouwkundigen getekend zijn.
Tijdens haar residentie bij Moussem in 2017 creëerde Randa een werk in de serie 'Les Intruses' en exposeerde ze in het kader van de expo Raw Poetry tijdens Moussem Cities Casablanca.
Het project Moussem Collection is een traject op lange termijn met onze partners Mu.ZEE en M HKA.
Met MuZEE focust Moussem op jonge kunstenaars met een link naar de MENA-regio, met extra aandacht voor diegenen die actief zijn in België. Jaarlijks wordt een jonge kunstenaar geïnviteerd om werk te tonen in Mu.ZEE, gekoppeld aan een aankoop van haar/zijn werk voor de permanente collectie.
Met het M HKA bouwt Moussem verder op het gezamenlijke, veelzijdige project Zonder Titel, gerealiseerd in 2007. Dit resulteerde ondermeer in de opname van werk van 6 kunstenaars uit Noord-Afrika in de permanente collectie. Beide partners engageren zich de komende jaren tot een verregaande samenwerking rond de collectievorming. Jaarlijks wordt een artiest ondersteund en volgt een expo in het museum. Daarop wordt door Moussem en M HKA werk in co-eigenaarschap aangekocht dat een plek krijgt in de permanente collectie.
Randa Maroufi is beeldend kunstenaar en filmmaker. Ze laat zich inspireren door mensen en hun interacties op straat, op pleinen en in parken. De mens is een sociaal dier dat van nature gezelschap opzoekt. Onderlinge contacten gaan altijd gepaard met gedragscodes, patronen en routes. Maroufi observeert deze en creëert vervolgens nieuwe beelden die de grens aftasten tussen fictie en realiteit. Ze volgt jongeren die doelloos rondhangen in een verlaten en vervallen pretpark in Casablanca (Le Park, 2015). In Stand-by-office (2017) zien we mannen in maatpak rondlopen en interageren met collega’s in een kantoorgebouw in Amsterdam. Het blijken uiteindelijk vluchtelingen te zijn die een tijdelijk onderkomen vonden in een ‘gekraakt’ administratief gebouw in West-Amsterdam. Intussen zijn de vluchtelingen daar vertrokken en doet de plek opnieuw dienst als stadsloket. De film getuigt van dit korte intermezzo en roept de nodige vragen op. Wat is vals en wat is waarheidsgetrouw? Randa Maroufi gebruikt strategieën die doen denken aan documentaire genres maar bij nader inzien blijken de fotografische en filmische beelden in scène gezet. De mensen in beeld worden personages. Ze worden als pionnen in de publieke ruimte geplaatst. Elk detail in beeld speelt een rol in de atmosfeer die door de kunstenaar gecreëerd wordt. Geen enkele pixel blijft onbenut of ongecontroleerd. Hoewel Maroufi voornamelijk statische en zeer trage beelden maakt, laten ze geen verveling toe. De beelden zitten vol informatie die we niet willen mislopen. Tegelijk besluipt ons een gevoel van onbehagen. Er klopt iets niet. Wat is daar gaande? De kunstenaar raakt met haar werk doelbewust een aantal maatschappelijke thema’s aan zoals genderongelijkheid en migratie. Ze speelt daarbij zowel met onze vooringenomenheid als met onze drang naar prikkels en entertainment.
Randa Maroufi wordt door Mu.ZEE en Moussem uitgenodigd in het kader van Moussem Collection en het ENTER project van Mu.ZEE. In Being Places brengt de kunstenaar een aantal recente werken samen:
Met Les Intruses (2018-2019) maakt de kunstenaar een fotoreeks waarin ze publieke ruimtes opzoekt die doorgaans onuitgesproken maar ontegensprekelijk door mannen bevolkt en gefrequenteerd worden. Het zijn uiteraard ongeschreven regels die een dergelijk ruimtelijk ‘onderscheid’ tussen mannen en vrouwen maken. Met het project Les Intruses – de indringers – laat de kunstenaar vrouwen infiltreren in enkele van die ‘mannelijke’ publieke ruimtes. In de beelden die ze ensceneert, eisen de vrouwen een pertinente rol op en zien we hen rondhangen in een Brussels café waar voetbal op groot scherm te zien is. Ze bevolken een barbier, een pita- of sandwichbar in Parijs. We zien daarbij telkens een mise-en-scène van vrouwen die zich net als mannen gedragen. Ze nemen ‘mannelijke’ houdingen aan, ze hangen wat rond, spelen kaart of kijken naar de voetbal. We worden ons bewust van genderstereotypen en verborgen verwachtingspatronen. De tijd lijkt stil te staan. Mu.ZEE toont een viertal beelden uit deze serie Les Intruses. Het is hiermee geen afgerond project. Na de aanzet ervan in Brussel en met een vervolg in Parijs, heeft de kunstenaar de ambitie om in verschillende andere stedelijke contexten te infiltreren.
De film Bab Sebta (2019) is het resultaat van een jarenlange observatie van mannen en vrouwen die werkzaam zijn op de grens tussen Afrika en Europa. Randa Maroufi, zelf de dochter van een douanebeambte, bestudeert meer in het bijzonder de dagelijkse stroom van mensen en goederen in Ceuta (Sebta in Arabisch of Berbers), een Spaanse enclave van slechts enkele vierkante kilometers groot op Marokkaans grondgebied. Het is een vrijhaven voor de gebruikers en hun smokkelwaar. Maroufi observeert en reconstrueert vervolgens de route van de mensen die dagelijks de grens oversteken. Ze brengt hen frontaal in beeld. Ze blijft als filmmaker op zekere afstand wanneer de camera voorbij glijdt langs wachtende rijen toeristen en smokkelaars. We zien mannen en vrouwen, zwaar beladen als muilezels. Het zijn allemaal actrices en acteurs van hun eigen leven. Randa Maroufi toont de choreografie van hun dagelijkse leven – soms in beweging, vaak urenlang gedwongen wachtend – en herschept op subliem filmische wijze de rauwe realiteit van alledag aan de poort van Ceuta.
Diwana (2018-2020) is een reeks van blauwdrukken waarbij Randa Maroufi aan een aantal transporteurs van smokkelwaren in Septa vroeg om hun dagelijkse route te transcriberen. Het resultaat is een grondplan, uit het geheugen gereconstrueerd, waarop de verschillende actoren – toeristen, smokkelaars, politie, douane – op een subjectieve manier gemarkeerd worden. De blauwdrukken of cyanotypes zijn als een bevestiging van het informele systeem van de smokkelaars maar evengoed complementeren ze de meer conventionele grondplannen die door architecten en stedenbouwkundigen getekend zijn.
Tijdens haar residentie bij Moussem in 2017 creëerde Randa een werk in de serie 'Les Intruses' en exposeerde ze in het kader van de expo Raw Poetry tijdens Moussem Cities Casablanca.
