Randa Mirza (1978 Beiroet) werkt tussen Marseille en Beiroet. Ze is is een visueel kunstenaar die vooral met foto en video werkt. In 2006 werd haar werk op de Rencontres Photographiques d’Arles bekroond met de No Limit-prijs. Deze internationale prijs wordt toegekend aan een fotograaf of een kunstenaar die werkt op basis van foto’s , en die met zijn werk bijdraagt aan het verleggen van de grenzen van de fotografie. In haar werk stelt Mirza vragen over de aard van beelden en hoe deze maatschappelijk worden ingezet. Ze manipuleert het fotografische beeld om het discours inherent aan alle voorstellingen, bloot te leggen, op de grens tussen realiteit en fictie.
Randa Mirza presenteert 'Leave all compromises behind' in het kader van Moussem Vitrine.
Randa Mirza
Leave all compromises behind (2018)
From the series Beirutopia
185cmx135cm
Pigment print on photo paper
Edition 1/3 + 2 AP
BEIRUTOPIA is een projectie van het toekomstbeeld van de stad Beiroet. Vertrekkend van de eigenschappen en voorstellingen die met de stad worden geassocieerd, werpt de fotoreeks vragen op over de toekomst van de Libanese hoofdstad.
Sinds het einde van de Libanese burgeroorlog in 1990, probeert Beiroet de mythe van een glamoureuze stad te doen herleven, een stad op de grens tussen Oost en West, die lange tijd het Zwitserland van het Midden-Oosten werd genoemd. Momenteel worden in de stad talrijke vastgoedprojecten opgestart, aangestuurd door de injectie van buitenlands kapitaal en de lucratieve speculatie die daarmee gepaard gaat. Om hun bouwprojecten te commercialiseren plaatsen projectontwikkelaars op de werven grote reclameborden waarop het afgewerkte gebouw te zien is. Deze affiches zijn niet alleen geïdealiseerde beelden, maar ook bio-gepolitiseerde voorstellingen die een vorm van macht uitoefenen op het leven van de mensen. Ze creëren een illusie, die een beeld van het gebouw, zijn omgeving, zijn interieurs, bewoners en hun levensstijl simuleert en zelfs opdringt.
De foto’s van BEIRUTOPIA tonen deze reclameborden met het beeld van het virtuele gebouw, omkaderd door de reële ruimte waarin ze zich bevinden. Door de confrontatie tussen virtuele situaties en de realiteit wekken de foto’s een gevoel van beangstigende vervreemding die symptomatisch is voor de huidige verandering van de stad. Deze vervreemding wordt in de hand gewerkt door de fotografische kadrering, een spel van schaalverschillen en plans die een kritische lezing geven van de stedelijke ontwikkeling.
Randa Mirza (1978 Beiroet) werkt tussen Marseille en Beiroet. Ze is is een visueel kunstenaar die vooral met foto en video werkt. In 2006 werd haar werk op de Rencontres Photographiques d’Arles bekroond met de No Limit-prijs. Deze internationale prijs wordt toegekend aan een fotograaf of een kunstenaar die werkt op basis van foto’s , en die met zijn werk bijdraagt aan het verleggen van de grenzen van de fotografie. In haar werk stelt Mirza vragen over de aard van beelden en hoe deze maatschappelijk worden ingezet. Ze manipuleert het fotografische beeld om het discours inherent aan alle voorstellingen, bloot te leggen, op de grens tussen realiteit en fictie.
Randa Mirza presenteert 'Leave all compromises behind' in het kader van Moussem Vitrine.
Randa Mirza
Leave all compromises behind (2018)
From the series Beirutopia
185cmx135cm
Pigment print on photo paper
Edition 1/3 + 2 AP
BEIRUTOPIA is een projectie van het toekomstbeeld van de stad Beiroet. Vertrekkend van de eigenschappen en voorstellingen die met de stad worden geassocieerd, werpt de fotoreeks vragen op over de toekomst van de Libanese hoofdstad.
Sinds het einde van de Libanese burgeroorlog in 1990, probeert Beiroet de mythe van een glamoureuze stad te doen herleven, een stad op de grens tussen Oost en West, die lange tijd het Zwitserland van het Midden-Oosten werd genoemd. Momenteel worden in de stad talrijke vastgoedprojecten opgestart, aangestuurd door de injectie van buitenlands kapitaal en de lucratieve speculatie die daarmee gepaard gaat. Om hun bouwprojecten te commercialiseren plaatsen projectontwikkelaars op de werven grote reclameborden waarop het afgewerkte gebouw te zien is. Deze affiches zijn niet alleen geïdealiseerde beelden, maar ook bio-gepolitiseerde voorstellingen die een vorm van macht uitoefenen op het leven van de mensen. Ze creëren een illusie, die een beeld van het gebouw, zijn omgeving, zijn interieurs, bewoners en hun levensstijl simuleert en zelfs opdringt.
De foto’s van BEIRUTOPIA tonen deze reclameborden met het beeld van het virtuele gebouw, omkaderd door de reële ruimte waarin ze zich bevinden. Door de confrontatie tussen virtuele situaties en de realiteit wekken de foto’s een gevoel van beangstigende vervreemding die symptomatisch is voor de huidige verandering van de stad. Deze vervreemding wordt in de hand gewerkt door de fotografische kadrering, een spel van schaalverschillen en plans die een kritische lezing geven van de stedelijke ontwikkeling.
