Voor zijn nieuwe voorstelling Tand des Tijds, inspireert schrijver en theatermaker Tim Natens zich op de figuur van Gerard Soete. Soete was een Belgische politiecommissaris die in 1961 de opdracht kreeg het lichaam van de geëxecuteerde Congolese premier Patrice Lumumba te laten verdwijnen. Bij de uitvoering daarvan confisqueerde hij enkele snijtanden van Lumumba, die hij vervolgens bijhield als privébezit—mogelijk als morbide souvenirs.
De brutale moord op Lumumba, de eerste democratisch verkozen premier van een onafhankelijk Congo, heeft een onmiskenbare impact gehad op de ontwikkeling van het land. Vele Afrikaanse landen stonden toen net op het punt om hun onafhankelijkheid te herwinnen en vorm te geven aan een eigen jonge natiestaat, wat de moord tot een sinistere en symbolische daad maakte. Noam Chomsky noemt de moord op Lumumba door de Belgische staat in dat licht een van de ergste misdaden van de 20e eeuw.
In Tand des Tijds neemt de maker een donker stuk geschiedenis onder de loep en raakt hij een uiterst gevoelig onderwerp aan dat voortleeft in het heden. De vroegere verhoudingen tussen België en Congo—tussen voormalig onderdrukker en onderdrukte—zijn immers springlevend in de actuele maatschappelijke debatten rond dekolonisatie en racisme. Natens’ voorstelling speelt behendig in op deze discussies en schetst Soete’s problematische bezit van een bizar en luguber relikwie als een persoonlijke manifestatie van een collectief trauma.
TAAL: NEDERLANDS
tekst en spel: Tim Natens
eindregie: Mike van Alfen
dramaturgie: Bart Capelle
coaching: Jovial Mbenga, Haider Al Timimi, Jos Verbist
scenografie: Sven Roofthooft
lichtontwerp: Lucas van Haesbroeck
techniek en sound design: Rodion Gholobov
Grafisch Ontwerp: Mario Debaene
productieleiding: Sandra Diris
productie: Moussem Nomadisch Kunstencentrum
coproductie: Antigone, Monty
met dank aan: Christophe Engels, vormingscentrum Destelheide, Joppe Wouters, Ludo De Witte, Walter Zinzen
Met de steun van: Vlaamse Gemeenschap en Destelheide centrum voor jeugd, kunst en creatie.
Wouter Hillaert in zijn recensie over Tand Des Tijds in pzazz:
"Dat maakt van deze monoloog een indringend werk, dat tegen de stroom ingaat. Artistiek kiest Tim Natens voor een theatrale en psychologiserende aanpak die je steeds minder ziet in deze tijden van persoonlijke performance en relativerend metatheater. Anders dan veel andere makers nu doen, kruipt hij volledig in de huid van zijn verdachte verteller. Rasacteur als hij is, maakt hij die klassieke transformatie ook helemaal waar. Tegelijk valt deze creatie op door haar morele onvervaardheid. Zonder veel complexen weet ze het beste van zowel witte als zwarte voorstellingen over Congo in zich te verenigen. Ook al is het een solo, er spreekt niet één stem uit. Er zingt een heel koor in mee. Precies zo hoop je dat ‘Tand des Tijds’ ook nog voor zoveel meer publieken mag spelen. Dit tandengeknars van de geschiedenis is het absoluut waard."
Voor zijn nieuwe voorstelling Tand des Tijds, inspireert schrijver en theatermaker Tim Natens zich op de figuur van Gerard Soete. Soete was een Belgische politiecommissaris die in 1961 de opdracht kreeg het lichaam van de geëxecuteerde Congolese premier Patrice Lumumba te laten verdwijnen. Bij de uitvoering daarvan confisqueerde hij enkele snijtanden van Lumumba, die hij vervolgens bijhield als privébezit—mogelijk als morbide souvenirs.
De brutale moord op Lumumba, de eerste democratisch verkozen premier van een onafhankelijk Congo, heeft een onmiskenbare impact gehad op de ontwikkeling van het land. Vele Afrikaanse landen stonden toen net op het punt om hun onafhankelijkheid te herwinnen en vorm te geven aan een eigen jonge natiestaat, wat de moord tot een sinistere en symbolische daad maakte. Noam Chomsky noemt de moord op Lumumba door de Belgische staat in dat licht een van de ergste misdaden van de 20e eeuw.
In Tand des Tijds neemt de maker een donker stuk geschiedenis onder de loep en raakt hij een uiterst gevoelig onderwerp aan dat voortleeft in het heden. De vroegere verhoudingen tussen België en Congo—tussen voormalig onderdrukker en onderdrukte—zijn immers springlevend in de actuele maatschappelijke debatten rond dekolonisatie en racisme. Natens’ voorstelling speelt behendig in op deze discussies en schetst Soete’s problematische bezit van een bizar en luguber relikwie als een persoonlijke manifestatie van een collectief trauma.
TAAL: NEDERLANDS
